Με νίκη ολοκλήρωσε τις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις ο ΑΡΗΣ μας κερδίζοντας την Λέφσκι με 81-76.  Μια νίκη χωρίς αντίκρισμα σε μια ευρωπαϊκή περιπέτεια που γρήγορα θέλουμε να την ξεχάσουμε. Η ομάδα είχε καλά διαστήματα με τον Τζόουνς να ξεχωρίζει αλλά και τον Βεργίνη να δείχνει για ακόμη μια φορά ότι σε αυτή την ομάδα είναι ίσως  ο μοναδικός παίκτης που μπορεί να εμπιστευτεί ο Αγγέλου για την θέση του play maker.

 

Μόνο αδιάφορος δεν παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ σήμερα και παρά τις θεωρητικά σημαντικές απουσίες κατά διαστήματα ήταν αρκετά καλός. Ιδιαίτερα στα σημεία όπου ο Βεργίνης ήταν μέσα στο παρκέ η ομάδα ρόλαρε πολύ καλύτερα και θύμιζε κανονική επαγγελματική ομάδα μπάσκετ. Από την άλλη ο Νταλό αν και είχε καλή παρουσία δεν μπορείς να πεις ότι πείθει για τον ρόλο που του έχει αναθέσει ο προπονητής από την αρχή της χρονιάς.  Αν δεν υπάρχει σύστημα και πόιντ γκαρντ με κίνηση και υψηλό μπασκετικό IQ λογικό είναι να επηρεαστεί ολόκληρη η ομάδα και ιδιαίτερα οι ψηλοί όπως έγινε σήμερα με του Κάιζερ και Μακγκι που σε μια σχετικά καλή μέρα και οι 2 ψηλοί μας ήταν αρνητικοί. Αντιθέτως ο Τζόουνς συνεχίζει να ανεβάζει απόδοση κάτι που το χρειάζεται ο ΑΡΗΣ για να μπορέσει να πάρει τις νίκες που θέλει. Κάτι ανάλογο όμως δεν ισχύει για τον Χάρις που δεν λέει να βρει ρυθμό και τον δρόμο προς το αντίπαλο καλάθι ταλαιπωρώντας διαρκώς τα στεφάνια με την αστοχία του. Ευχάριστη έκπληξη ήταν και ο Χριστίδης που έκανε μια πολύ ώριμη εμφάνιση και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Όπως ευχάριστη έκπληξη ήταν και η παρουσία του Φλιώνη που θα πρέπει όμως κάποια στιγμή να σταθεροποιήσει την απόδοση του μιας και φέτος παίρνει συστηματικά μπόλικο χρόνο συμμετοχής. Το παιχνίδι σήμερα ήταν μια ευκαιρία για γερή προπόνηση που από ότι φάνηκε πήγε καλά. Αρκεί φυσικά να υπάρχει και η ανάλογη συνέχεια.

 

Συνολικά η ομάδα είχε πάλι κάποια  νεκρά διαστήματα της αλλά σε σχέση με προηγούμενα παιχνίδια έπαιξε πιο ορθολογικό μπάσκετ και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να κρατήσουμε από το σημερινό παιχνίδι. Όπως φυσικά και την παρουσία του Βεργίνη που θα πρέπει επιτέλους να του δοθεί πιο ενεργός ρόλος στην ομάδα. Κατά τα άλλα διαγράφουμε την φετινή ευρωπαϊκή χρονιά από τη μνήμη και ευελπιστούμε να μην ξαναχρειαστεί να ζήσουμε κάτι ανάλογο στο μέλλον… και φυσικά τώρα που η ομάδα θα είναι πιο ξεκούραστη και θα έχει περισσότερο χρόνο να προπονηθεί να δούμε κάτι καλύτερο στη συνέχεια.

 

ΥΓ. Πιθανόν και να ήταν η μικρότερη προσέλευση κόσμου σε επίσημο παιχνίδι του ΑΡΗ που έχω παραβρεθεί…

 

ΥΓ2. Είπαμε οι ήττες όταν έρχονται να γίνονται μαθήματα… αλλά αυτός το έχει κάνει χόμπι και φαίνεται να το απολαμβάνει. Σε αναμονή του βιβλίου "Η ηδονή της ήττας"